Kiedy wyobrażasz sobie swoje ulubione psy, takie jak słoneczny Golden Retriever, energiczny Beagle lub uroczy American Pit Bull Terrier, prawdopodobnie nie poświęcasz zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad ich drzewem genealogicznym. Podobnie jak ludzie, te ukochane rasy skądś się wzięły i z pewnością mają wyjątkową historię. Niestety, niektóre rasy psów, nawet bliscy przodkowie naszych współczesnych ulubieńców, już nie istnieją. Różne przyczyny – od wojen i chorób po naturalną ewolucję – odegrały rolę w ich zniknięciu. Oto dziesięć niesamowitych, ale wymarłych ras psów, które chcielibyśmy poznać.
Talbot Hound
Z początkami potwierdzonymi w średniowiecznych gobelinach, literaturze i obrazach, Talbot Hound był rasą cenioną za swoje zdolności łowieckie. Nie jest jednak jasne, czy psy te były psami myśliwskimi, tropiącymi czy gończymi. „Talbot” nie był jedynie nazwą rasy, ale odnosił się do indywidualnego psa o szlachetnym rodowodzie i wyrazistym wyglądzie. Te niskie, krępej budowy psy szczyciły się gładką, białą sierścią i dumnie zakręconym ogonem. Pochodzące z Normandii psy stały się powszechnie szanowane w Anglii, często spotykane jako psy do towarzystwa i psy myśliwskie. Chociaż czystej krwi Talbot niestety zniknął pod koniec XVIII wieku, ich dziedzictwo żyje w ich domniemanych potomkach, Beagle i Bloodhound.
Krowa próbuje wydostać się z rzeźni. Dzięki Bogu za to, co dzieje się później
Reklama
Pies wodny świętego Jana
Wiele współczesnych retrieverów wodnych, w tym nowofundland, curly coated retriever i labrador retriever, wywodzi się od psa św. Jana z Nowej Fundlandii. Psy te, powstałe z połączenia lokalnych ras i psów wodnych wprowadzonych przez portugalskich rybaków, przyciągnęły uwagę brytyjskich myśliwych. Brytyjczycy, chcąc zwiększyć swoje możliwości w zakresie aportowania z wody, sprowadzili psy St. John’s do Anglii. Ostatecznie rasa płynnie połączyła się z rozwojem innych ras retrieverów. Sama rasa została jednak utracona w wyniku ewolucji.
Pies bojowy z Kordoby
(Źródło zdjęcia: MrDogLover21 | YouTube)
Kiedy wyobrażasz sobie swoje ulubione psy, takie jak słoneczny Golden Retriever, energiczny Beagle lub uroczy American Pit Bull Terrier, prawdopodobnie nie poświęcasz zbyt wiele czasu na zastanawianie się nad ich drzewem genealogicznym. Podobnie jak ludzie, te ukochane rasy skądś się wzięły i z pewnością mają wyjątkową historię. Niestety, niektóre rasy psów, nawet bliscy przodkowie naszych współczesnych ulubieńców, już nie istnieją. Różne przyczyny – od wojen i chorób po naturalną ewolucję – odegrały rolę w ich zniknięciu. Oto dziesięć niesamowitych, ale wymarłych ras psów, które chcielibyśmy poznać.
Talbot Hound
Z początkami potwierdzonymi w średniowiecznych gobelinach, literaturze i obrazach, Talbot Hound był rasą cenioną za swoje zdolności łowieckie. Nie jest jednak jasne, czy psy te były psami myśliwskimi, tropiącymi czy gończymi. „Talbot” nie był jedynie nazwą rasy, ale odnosił się do indywidualnego psa o szlachetnym rodowodzie i wyrazistym wyglądzie. Te niskie, krępej budowy psy szczyciły się gładką, białą sierścią i dumnie zakręconym ogonem. Pochodzące z Normandii psy stały się powszechnie szanowane w Anglii, często spotykane jako psy do towarzystwa i psy myśliwskie. Chociaż czystej krwi Talbot niestety zniknął pod koniec XVIII wieku, ich dziedzictwo żyje w ich domniemanych potomkach, Beagle i Bloodhound.
Krowa próbuje wydostać się z rzeźni. Dzięki Bogu za to, co dzieje się później
Reklama
Pies wodny świętego Jana
Wiele współczesnych retrieverów wodnych, w tym nowofundland, curly coated retriever i labrador retriever, wywodzi się od psa św. Jana z Nowej Fundlandii. Psy te, powstałe z połączenia lokalnych ras i psów wodnych wprowadzonych przez portugalskich rybaków, przyciągnęły uwagę brytyjskich myśliwych. Brytyjczycy, chcąc zwiększyć swoje możliwości w zakresie aportowania z wody, sprowadzili psy St. John’s do Anglii. Ostatecznie rasa płynnie połączyła się z rozwojem innych ras retrieverów. Sama rasa została jednak utracona w wyniku ewolucji.
Pies bojowy z Kordoby
(Źródło zdjęcia: MrDogLover21 | YouTube)
Pies bojowy z Kordoby, znany również jako pies bojowy z Kordoby lub Perro de Pelea Cordobes, był rasą pochodzącą z Argentyny. Tragicznie opracowany do celów walk psów, hodowcy cenili tego potężnego psa za jego wytrwałość, siłę i agresywny charakter na arenie walki. Publiczne postrzeganie walk psów zmieniło się jednak w połowie XX wieku. W 1954 r. rząd Argentyny, walcząc o prawa zwierząt, zakazał walk psów. W wyniku tego zakazu i ówczesnych warunków ekonomicznych populacja psów bojowych z Cordoby zmniejszyła się, co ostatecznie doprowadziło do wyginięcia rasy.
Molos
Pierwotnie uważano, że molosy zostały wprowadzone na Półwysep Śródziemnomorski przez Fenicjan, a następnie zyskały przychylność starożytnych Greków i Rzymian ze względu na swoją zaciekłą naturę i wyjątkowe umiejętności łowieckie. Alternatywnie, niektóre teorie sugerują, że Aleksander Wielki przetransportował te psy z podbitych ziem azjatyckich do starożytnej Grecji. Gdy psy molosowate rozproszyły się po różnych regionach, pojawiły się nowe rasy, które spełniały różne potrzeby i preferencje. Wiele z najbardziej lubianych ras, takich jak bernardyn, dog niemiecki i berneński pies pasterski, ma wspólnego krewnego.
Salish Wool Dog
Te małe, podobne do szpiców psy były celowo trzymane z dala od innych wiejskich psów, aby chronić ich charakterystyczną białą sierść. Lud Salish z północno-zachodniego Pacyfiku, znany ze swoich umiejętności tkackich, nie hodował owiec. Zamiast tego plemię strzygło te cenne psy i przędło z nich włókna, tworząc ceremonialne koce. Niestety, wprowadzenie koców handlowych z Zatoki Hudsona, niedrogiej wełny owczej i kolonializmu przyczyniło się do ostatecznego zniknięcia tych wymarłych wełnistych psów.
Hawajski pies poi
(Źródło zdjęcia: Listopedia | YouTube)
Uważa się, że Hawajski Pies Poi – mały, brzuchaty pies o kolorowej sierści – przybył na Hawaje wraz z Polinezyjczykami ponad tysiąc lat temu. Pies ten był również uwielbiany za swoje słodkie usposobienie i zgodność z dziećmi. Pomimo swojej sympatycznej natury, Hawaiian Poi Dog służył również jako źródło pożywienia. Wprowadzenie innych ras psów na ten obszar doprowadziło do wyginięcia Hawaiian Poi Dog na początku XIX wieku, prawdopodobnie z powodu krzyżowania. W latach 70. program hodowlany w zoo w Honolulu podjął próbę przywrócenia wymarłego szczeniaka polinezyjskiego.
Mastif alpejski
