Od niezapomnianych kulinarnych przysmaków po kultowe kulturalne hotspoty, malownicze cuda, wpływowych polityków i tętniące życiem nocne przeżycia – Waszyngton przyciąga wiele osób. Jednak za całym tym blichtrem i przepychem kryje się niepokojąca kwestia zdrowia publicznego, która wstrząsa tym tętniącym życiem miastem od kilku lat: przytłaczający problem inwazji szczurów.
W corocznym badaniu najbardziej zaatakowanych przez gryzonie miast w Ameryce w 2023 r. – opracowanym przez Orkin Canada – Waszyngton znalazł się na czwartym miejscu wśród „najbardziej szczurzych” miast w kraju. Po pandemii populacja gryzoni w dzielnicy eksplodowała, sprawiając, że obserwacje szczurów na ulicach, alejkach i w śmietnikach w pobliżu restauracji i lokali rozrywkowych są obecnie dość powszechne.
Krowa próbuje wydostać się z rzeźni. Dzięki Bogu za to, co stało się później
Reklama
W odpowiedzi pewna grupa właścicieli psów – którzy nazywają siebie „Ratscallions” – angażuje swoich psich towarzyszy do pracy.
W większość nocy grupa wolontariuszy – składająca się z około 12 właścicieli psów – wyrusza na ulice i alejki wokół stolicy kraju ze swoimi psami, których zadaniem jest znajdowanie i zabijanie szczurów. Większość członków Ratscallions posiada teriery, rasę historycznie hodowaną do polowania na gryzonie i inną mniejszą zwierzynę, dzięki ich silnemu popędowi do zdobyczy.
Linda Freeman, liderka Ratscallions, powiedziała The Washington Post, że jej Bedlington Terriery lubią polować, dlatego zdecydowała się wykorzystać je do rozwiązania problemu szczurów w dzielnicy.
„Kiedy idę założyć moje ubrania do polowania na szczury, one po prostu zaczynają podskakiwać” – powiedziała Freeman. „Zaczynają szczekać i biegać w kółko, bo wiedzą, że będą mogły zapolować na szczury”.
Jak Ratscallions i ich psy polują na szczury
(Zdjęcie kredytowe: BiZhaMox | Getty Images)
Opisując swój strój do polowania na szczury, Freeman powiedziała, że Ratscallions zwykle noszą buty z grubą podeszwą, ponieważ czasami muszą chodzić po alejkach zaśmieconych potłuczonymi kawałkami szkła. Wyjaśniła również, że ubierają się w długie, dobrze dopasowane spodnie, które nie są zbyt luźne. Według niej doświadczyli incydentu, w którym „szczur wbiegł w nogawkę spodni jednej z dziewczyn”.
Ponadto każdy członek grupy często nosi koszulkę z haftem „Ratscallions”. Grupa nosi ze sobą również wodę i apteczkę pierwszej pomocy dla swoich psów, które czasami zostają posiniaczone przez broniące się szczury.
Według Ratscallions, polowanie na szczury to nic innego jak wysiłek zespołowy.
Od niezapomnianych kulinarnych przysmaków po kultowe kulturalne hotspoty, malownicze cuda, wpływowych polityków i tętniące życiem nocne przeżycia – Waszyngton przyciąga wiele osób. Jednak za całym tym blichtrem i przepychem kryje się niepokojąca kwestia zdrowia publicznego, która wstrząsa tym tętniącym życiem miastem od kilku lat: przytłaczający problem inwazji szczurów.
W corocznym badaniu najbardziej zaatakowanych przez gryzonie miast w Ameryce w 2023 r. – opracowanym przez Orkin Canada – Waszyngton znalazł się na czwartym miejscu wśród „najbardziej szczurzych” miast w kraju. Po pandemii populacja gryzoni w dzielnicy eksplodowała, sprawiając, że obserwacje szczurów na ulicach, alejkach i w śmietnikach w pobliżu restauracji i lokali rozrywkowych są obecnie dość powszechne.
Krowa próbuje wydostać się z rzeźni. Dzięki Bogu za to, co stało się później
Reklama
W odpowiedzi pewna grupa właścicieli psów – którzy nazywają siebie „Ratscallions” – angażuje swoich psich towarzyszy do pracy.
W większość nocy grupa wolontariuszy – składająca się z około 12 właścicieli psów – wyrusza na ulice i alejki wokół stolicy kraju ze swoimi psami, których zadaniem jest znajdowanie i zabijanie szczurów. Większość członków Ratscallions posiada teriery, rasę historycznie hodowaną do polowania na gryzonie i inną mniejszą zwierzynę, dzięki ich silnemu popędowi do zdobyczy.
Linda Freeman, liderka Ratscallions, powiedziała The Washington Post, że jej Bedlington Terriery lubią polować, dlatego zdecydowała się wykorzystać je do rozwiązania problemu szczurów w dzielnicy.
„Kiedy idę założyć moje ubrania do polowania na szczury, one po prostu zaczynają podskakiwać” – powiedziała Freeman. „Zaczynają szczekać i biegać w kółko, bo wiedzą, że będą mogły zapolować na szczury”.
Jak Ratscallions i ich psy polują na szczury
(Zdjęcie kredytowe: BiZhaMox | Getty Images)
Opisując swój strój do polowania na szczury, Freeman powiedziała, że Ratscallions zwykle noszą buty z grubą podeszwą, ponieważ czasami muszą chodzić po alejkach zaśmieconych potłuczonymi kawałkami szkła. Wyjaśniła również, że ubierają się w długie, dobrze dopasowane spodnie, które nie są zbyt luźne. Według niej doświadczyli incydentu, w którym „szczur wbiegł w nogawkę spodni jednej z dziewczyn”.
Ponadto każdy członek grupy często nosi koszulkę z haftem „Ratscallions”. Grupa nosi ze sobą również wodę i apteczkę pierwszej pomocy dla swoich psów, które czasami zostają posiniaczone przez broniące się szczury.
Według Ratscallions, polowanie na szczury to nic innego jak wysiłek zespołowy.
„Jest pies i przewodnik, są psy, które pracują razem jako zespół, a potem są przewodnicy, którzy muszą pracować razem jako zespół” – powiedział Bomani Mtume, jeden z członków grupy. Poluje on na gryzonie razem ze swoim Cairn Terrierem.
„Psy pchające” kontra „psy łapiące
Aby znaleźć i zabić szczury, Ratscallions stosują określoną strategię. Niektóre ze swoich psów sklasyfikowali jako „psy pchające”, a inne jako „psy łapiące”. Gdy grupa dotrze do docelowego obszaru, wypuszcza psy pchające. Ich zadaniem jest wypłoszenie gryzoni z ich kryjówek.
Ratscallions wolą używać mniejszych, silnych psów myśliwskich jako „psów pchających”. Dzieje się tak dlatego, że psy te mogą z łatwością wspinać się na śmietniki lub zmieścić się między ciasnymi przestrzeniami, w których ukrywają się szczury. Jednym z psów pchających grupy jest jamnik o imieniu Dickie.
Podczas gdy psy pchające zabierają się do pracy, „psy łapiące” czekają w pobliżu, gotowe do skoku na szczury, które pojawią się ze swoich kryjówek. Psy chwytające przerywają szczękami rdzeń kręgowy gryzoni i trzęsą nimi na śmierć.
Następnie grupa podnosi każdego martwego gryzonia za ogon w lateksowych rękawiczkach. Na koniec pozbywają się zwłok w worku na szczury, który jest po prostu czarnym workiem na śmieci, z którym chodzą.
