W Dniu Pamięci i Dniu Weterana wspominamy i świętujemy wszystkich Amerykanów, którzy służyli w wojsku. 13 marca 1942 roku narodził się amerykański Korpus K9, a oto pięć psów, które również dzielnie służyły swojemu krajowi. Ich akty bohaterstwa nie powinny zostać zapomniane.
Chips
Chips był mieszanką owczarka niemieckiego Collie i husky syberyjskiego, który był najbardziej odznaczonym psem podczas II wojny światowej. Pies brał udział w akcjach w Niemczech, Francji, Afryce Północnej i na Sycylii. Wśród bohaterskich wyczynów zwierzęcia znajduje się jego atak na włoskie gniazdo karabinów maszynowych i pomoc w wzięciu do niewoli 10 wrogich włoskich żołnierzy. Za swoje czyny Chips został odznaczony Krzyżem Zasługi, Purpurowym Sercem i Srebrną Gwiazdą; niestety, wyróżnienia zostały cofnięte, ponieważ ówczesna polityka wojskowa nie zezwalała na takie uznanie dla zwierząt. Pies powrócił do swojego domu w Pleasantville w stanie Nowy Jork w 1945 roku.
Kiedy futro fruwa: podróżowanie ze zwierzętami
Reklama
Kaiser
Kaiser był owczarkiem niemieckim, który służył w Wietnamie pod dowództwem kpr. piechoty morskiej Alfredo Salazara. Kaiser i Salazar odbyli ponad 30 patroli bojowych i uczestniczyli razem w 12 dużych operacjach. Po tym, jak para dołączyła do kompanii „D” na misję poszukiwawczo-niszczącą, wpadli w zasadzkę sił wroga podczas patrolu w 1966 roku. Kaiser został trafiony podczas początkowego ostrzału i zginął, próbując polizać rękę Salazara. Kaiser był pierwszym psem bojowym zabitym w akcji podczas wojny w Wietnamie.
Nemo
W dniu 4 grudnia 1966 r. Nemo i Airman 2nd Class Bob Thorneburg byli na patrolu na cmentarzu w pobliżu bazy lotniczej firmy w Wietnamie. Obaj znaleźli się pod ostrzałem wroga: owczarek niemiecki dostał kulkę w oko, a Thorneburg został postrzelony w ramię po zabiciu dwóch partyzantów Vietcongu. Niezrażony Nemo nadal atakował wroga, co dało Throneburgowi cenne minuty potrzebne na wezwanie posiłków. Po tym, jak Throneburg stracił przytomność, Nemo wczołgał się na ciało żołnierza, aby chronić go przed krzywdą. Pies nie pozwolił nikomu dotknąć swojego poległego przewodnika; usunięcie Nemo wymagało pomocy weterynarza (Nemo i Throneburg później wyleczyli się z ran). Nemo otrzymał później stałą budę emerytalną; zmarł w wieku 11 lat w grudniu 1972 roku.
Smoky
Yorkshire Terrier, który brał udział w akcjach na Pacyfiku podczas II wojny światowej, Smoky został początkowo znaleziony w lutym 1944 roku, porzucony w okopie w dżungli Nowej Gwinei. Pies brał udział w kilkunastu misjach bojowych i przeżył ponad 150 nalotów. Podobnie jak słynny weteran I wojny światowej Stubby, Smoky wykorzystywała swój wyostrzony zmysł słuchu do ostrzegania przed nadlatującymi pociskami artyleryjskimi. Jeden z najsłynniejszych wyczynów Smoky miał miejsce na kluczowym lądowisku na filipińskiej wyspie Luzon. Pies przeciągnął drut telegraficzny przez wąską, 70-metrową rurę, oszczędzając czas budowy i chroniąc robotników i inżynierów przed ogniem wroga. Kiedy nie była w niebezpieczeństwie, Smoky zabawiała żołnierzy różnymi sztuczkami i samoukami. Pies zdechł 21 lutego 1957 roku w wieku 14 lat. Wyczyny Smoky są szczegółowo opisane w książce Yorkie Doodle Dandy, napisanej przez jej przybranego właściciela Williama A. Wynne’a.
Stubby
Prawdopodobnie najsłynniejszy pies wojenny, ten amerykański Pit Bull Terrier był jedynym psem, który otrzymał stopień sierżanta. Stubby został znaleziony jako bezpański na kampusie Yale w 1917 roku i przemycony do Francji podczas I wojny światowej przez swojego przybranego właściciela, kpr. Johna Roberta Conroya. Bohaterskie czyny psa obejmują udział w 17 bitwach, czterech wykroczeniach i poprawie morale żołnierzy. Wykorzystał również swoje wyostrzone zmysły, aby ostrzec swoją jednostkę przed atakami trującego gazu, nadchodzącym ostrzałem artyleryjskim i zlokalizować poległych żołnierzy na polu bitwy (zostały one również dobrze wykorzystane, gdy wywęszył i zatrzymał niemieckiego szpiega czającego się w okopach). Stubby jest dziś pamiętany: strona internetowa poświęcona Pit Bullom, StubbyDog.org, została nazwana jego imieniem, podobnie jak nagroda Stubby Award for Canine Heroism. Stubby zmarł w ramionach swojego właściciela w 1926 roku.
